Στο πλαίσιο της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, η παγκόσμια ενεργειακή τροφοδοσία και η χρήση ενέργειας αλλάζουν δραματικά, καθώς οι χώρες αναζητούν καθαρότερες, ανανεώσιμες μορφές ενέργειας προκειμένου να απεξαρτήσουν από τον άνθρακα τις οικονομίες τους.ς.
Στην Ευρώπη το υδρογόνο σήμερα αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 2% της τρέχουσας κατανάλωσης ενέργειας και χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή χημικών προϊόντων, όπως πλαστικά και λιπάσματα. Το 96% αυτής της παραγωγής υδρογόνου παράγεται μέσω φυσικού αερίου, εκπέμποντας σημαντικές ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα κατά την παραγωγική διαδικασία.
Στην Ελλάδα και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ευρωπαϊκού φορέα «Fuel Cells and Hydrogen Joint Undertakings», οι δυνατότητες για την παραγωγή ανανεώσιμης ηλεκτρικής ενέργειας το 2030 είναι σημαντικές και αυτό δημιουργεί μεγάλες ευκαιρίες για τη χώρα για την αξιοποίηση της ανανεώσιμης ηλεκτρικής ενέργειας στην παραγωγή υδρογόνου με ηλεκτρόλυση νερού.
Στις ευκαιρίες αυτές εντάσσεται και το ενδεχόμενο να αξιοποιηθεί η υπάρχουσα υποδομή φυσικού αερίου για μεταφορά και διανομή υδρογόνου, με ανάμειξη υδρογόνου στο δημόσιο δίκτυο φυσικού αερίου στο άμεσο (2025-2030) και μεσοπρόθεσμο διάστημα (2030-2040) και ενδεχομένως να μετατραπεί μακροπρόθεσμα (μετά το 2040) μέρος του δικτύου φυσικού αερίου για αποκλειστική χρήση υδρογόνου.
Ωστόσο, υπάρχουν δυνατότητες για αξιοποίηση υδρογόνου στη βιομηχανία, αντικαθιστώντας την υπάρχουσα χρήση υδρογόνου που προέρχεται από ορυκτά καύσιμα.
Σύμφωνα με το Ελληνικό Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και την Κλιματική Αλλαγή (NECP) το παραγόμενο από ανανεώσιμη ηλεκτρική ενέργεια υδρογόνο αναγνωρίζεται ως μια μελλοντική λύση, χωρίς όμως να καθορίζεται κανένας συγκεκριμένος στόχος, ούτε ειδικές πολιτικές ή μέτρα σε ό,τι αφορά την παραγωγή ή τη χρήση του.